Dank je wel leven voor de schoppen onder mijn kont
Ik heb me een paar keer in mijn leven
gelukkig en gearriveerd gevoeld.
Maar het duurde maar kort.
Want de goede God gaf me
een schop onder mijn kont,
en ik moest weer verder.
Paulo Coelho
Soepel meebewegen? Neen!
Vrolijk fluitend arriveert de zwerver bij de rivier die hij wil oversteken. De brug blijkt kapot, er ligt geen boot, het water staat te hoog om erdoor te waden. De zwerver overziet de situatie, keert zich om en loopt hetzelfde pad weer terug, net zo vrolijk fluitend als voorheen. Hij heeft niet één maat van zijn liedje gemist.
Dit verhaal lijkt het ideaalbeeld: als je in je leven tegen een hindernis aan loopt, dan pas je je aan. Als het leven iets anders van je wil dan je bedacht had, als de gebeurtenissen je een onverwachte kant op duwen, dan ga je daarin mee en voeg je je sereen in het nieuwe plan. Maar … bij de meesten van ons gaat dat niet zo gemakkelijk. Zo’n gedwongen koerswijziging komt dikwijls hard aan. We stoppen met fluiten. We schrikken ervan, we worden boos of opstandig en willen dit niet, we klampen ons vast aan het bekende en proberen hierin te overleven, we ontkennen wat er gebeurt en kijken een andere kant op, … Hoe we ook reageren, we zoeken vaak een manier om iets met deze hindernis te doen zodat het ons gewone en gelukkige leven niet verstoort en we dit verder kunnen zetten.
Crisis om thuis te komen bij jezelf
Mensen die een crisis meemaken in hun leven, beschrijven vaak dat ze dit ervaren alsof er een nevel optrekt en het ware leven zich plots laat zien. Zoals de wereld om je heen plots groener, kleurrijker, mooier, helderder, intenser is na het optrekken van de ochtendnevel.
“Juist in een crisis kun je eerder afzakken naar diepere lagen van jezelf,” zegt Sylvia Saakes, auteur van het boek ‘De logica van een crisis’.“ Vanuit je ego wil je houvast vinden in de buitenwereld, maar nu merk je dat je in jezelf een draagkracht hebt, een bodem, die je door de meest onzekere en emotionele periodes heen helpt. Je kunt in een laag van ‘zijn’ komen waarin je leegte voelt en ruimte. Of in een laag van ‘essentie’: een sterk gevoel van liefde of inzicht.”
“In een crisis ben je geneigd om te vechten, te vluchten of verlamd te raken,” zegt Saakes verder.“ Als je dat allemaal niet doet, maar erbij stilstaat, jezelf afstemt op je emoties en daar werkelijk doorheen gaat, dan kun je ontdekken dat je van binnen verandert. Die verandering uit zich ook in je relaties en je kijk op de buitenwereld. ln die diepere laag merk je dat er voldoende inzicht, liefde en troost is om je door moeilijke perioden heen te helpen. Er blijkt veel meer in je te zitten dan je wist.”
Stilstaan … om vooruit te gaan
Natuurlijk is niet elke klap die het leven uitdeelt zo ingrijpend. Je kunt ook te maken hebben met iets wat je dwarszit, wat de stroom van je leven lijkt te belemmeren, wat je irriteert zoals de schurende kraag van een jas en wat je toch niet in één-twee-drie kunt oplossen of veranderen. Je hebt een openluchtfeestje georganiseerd, maar het regent die dag. Je hoort dat een collega de promotie maakt waar jij je zinnen op had gezet. Je staat bepakt en bezakt klaar om op vakantie te gaan, maar de ruit van je auto werd ingetikt. Je hebt ruzie met een vriendin en weet zeker dat jij gelijk hebt – niet zij.
De omstandigheden kun je niet veranderen, dus moet je iets in jezelf veranderen om je levensenergie weer te laten stromen. In de tarot wordt dit verbeeld door de kaart van de Gehangene. Een man hangt ondersteboven aan een boom, met zijn voet in een touwlus en hij heeft een stralenkrans om zijn hoofd. ‘Gedwongen stilstand’ betekent die kaart, maar de betekenis ervan is lang niet zo negatief als je op het eerste gezicht zou denken. Die stralenkrans is er niet voor niets: hij duidt aan dat je ‘verlicht’ kunt worden door de stilstand te accepteren. Juist het accepteren dat je vastzit en niet verder kunt, brengt een verandering op gang. Als je toegeeft dat je het niet meer weet, komt er vroeg of laat een oplossing in je op. Je houdt het feest gezellig in je woonkamer. Je beseft dat je misschien wel op zoek moet naar een andere baan. Je gaat een dag later in alle rust op vakantie. Of je ontdekt dat je vriendschap belangrijker vindt dan gelijk hebben.
Dank voor die schop onder mijn kont
Ik vind de uitspraak van Paulo Coelho schitterend! Het geeft helemaal weer hoe het leven is: veranderlijk, stromend, niet te pakken en niet voor eeuwig vast te leggen. Tegelijk is deze uitspraak mild en vriendelijk naar deze verandering. Met een knipoog naar het leven zelf kan je licht en probleemloos verder meestromen als je een schop onder je kont krijgt.
In mijn leven ben ik reeds verschillende keren gedwongen tot een koerswijziging. Het bracht onrust, het deed soms pijn, ik wist niet welke kant op, ik worstelde met vragen, er was een innerlijk gevecht. Nu ben ik dankbaar voor de schoppen die ik gekregen heb, want ze hebben me steeds dichter gebracht bij wie ik werkelijk ben. En daar gaat het ten slotte om: leven wie je werkelijk bent.
Nog meer tips om met verandering om te gaan? Je leest ze in volgende blogs:
Hoe doe je dat, leren loslaten?
