Help! Ik ben perfectionist!

Hoe meer je greep probeert te krijgen op het leven,

hoe meer het leven je de boodschap zal geven

dat het niet in de hand te houden valt.

 Erik van Zuydam

Als perfectioniist leg je voor jezelf de lat haast onmogelijk hoog. Ik schrik geregeld van de eisen die mijn cliënten aan zichzelf stellen. Hierdoor zijn ze hard voor zichzelf, hard voor de ander, kennen geen rust, is nooit iets af, is nooit iets goed genoeg.

Vaak krijgen ze als advies: laat het los, het is goed genoeg. Maar voor een perfectionist is dat het minst logische. Of weet je niet hoe eraan te beginnen.

Ik geef je graag drie tips om beter om te gaan met je perfectionisme. Zodat je de dingen nog steeds goed doet en minder hoge eisen aan jezelf stelt. Zodat je milder bent voor jezelf, meer rust ervaart en meer geniet.

Een beetje flodderen
Natuurlijk is perfectionisme een kwaliteit. Wat is er mis mee, om naar de hoogst mogelijke kwaliteit te streven? Om dingen zo goed, zo mooi, zo perfect mogelijk te willen maken?
Het is een nobel streefdoel. En het is heel begrijpelijk dat jij het ergerlijk vindt dat mensen zich ergens snel van af willen maken, dat ze met half werk genoegen nemen en een beetje flodderen ook goed genoeg vinden. Waardoor jij extra uren in zaken steekt om ze alsnog aan jouw standaard te laten voldoen.

Wanneer flodder jij en voel je je blij, ontspannen, los? Als je met je kinderen speelt, als je met je vrienden op stap bent, als je volle bak lacht, … ? Maak contact met dit flodder gevoel. Laat het toe en voel het. Observeer wat er met je lichaam en je gedachten gebeurt. Zo laat je de spanning los van altijd alles perfect te willen hebben. Door dit toe te laten, ga je je perfectionisme meer kunnen loslaten.

Perfectionisme is geen einddoel
Er is een gezegde dat zegt: ‘Perfectionisme als waarde is heroïsch, perfectionisme als einddoel is een doodlopende weg.’ Want: wanneer is iets perfect? Hoe lang moet je ergens aan werken, hoe vaak moet je dat dossier doorlopen, hoeveel keer moet je je mail nalezen,

hoeveel dubbel checks moet je doen? Als er geen eindstreep is in je streven om iets helemaal goed te willen hebben, put je jezelf volledig uit. Wanneer je altijd gekweld wordt door de gedachte dat ‘het nog beter kan’.

Helemaal als daar onder die overtuiging schuilgaat dat jij zelf nooit helemaal goed genoeg bent. Als de criticus in jou zich veelvuldig tot jou zelf richt, kan dat veel stress opleveren.

Teken voor jezelf een eindstreep uit in je streven om iets goed te willen hebben. Wat kan minder en is ook goed genoeg? Meet je resultaten aan deze nieuwe eindstreep en stop als je deze bereikt hebt. Wedden dat anderen het ook goed genoeg vinden?

Word vriend met je perfectionisme
Je mag best een perfectionist zijn. Als het een eigenschap is die je soms in de weg zit, dan is het goed om er geregeld bij stil te staan bij de vraag wat het je ook brengt. En zo vriend te worden met je perfectionisme. Wat je tot stand brengt, wat je in de wereld zet dankzij je perfectionisme. En daarnaast mag je meer mild zijn naar jezelf en minder op je kop zitten.
De waarheid is: perfectie bestaat niet. Er is altijd wel een vlekje, een onvolkomenheid, een gebrek of verbeterpuntje aan te wijzen. Door naar een niet-bestaand doel te streven, creëer je telkens opnieuw een faalervaring voor jezelf.

Word vriend met je perfectionisme en vraag jezelf geregeld af: wat is onder de omstandigheden (de gegeven tijd, middelen, beschikbare hulp, …) de best haalbare optie? Oefen mildheid. Met jezelf, met anderen, met het resultaat. En vooral ook met je innerlijke perfectionist. Die heeft namelijk nobele bedoelingen, alleen: hij hoeft niet altijd het hoogste woord te hebben.