Los laten: we hebben nooit iets vast gehad

Als het ego niet meer de leiding heeft over je leven,

wordt je psychische behoefte aan uiterlijke veiligheid,

die toch maar een illusie is, minder.

Je kunt leven met onzekerheid en er zelfs van genieten.

Als onzekerheid onaanvaardbaar voor je is, verandert die in angst.

Als ze volkomen aanvaardbaar is, verandert ze

in toegenomen levendigheid, alertheid en creativiteit.

Eckhart Tolle

Sinds enkele weken leven we in de coronatijd. Dit doet van alles met ons: we zien veel lijden en we zijn solidair, we worden bang en we laten het gekende los, we hebben tijd om te ontspannen en we hebben stress om werk en gezin te combineren, … Kortom: deze coronacrisis laat niemand onberoerd.

Hoe de wereld er na de coronacrisis zal uitzien, weten we nu nog niet. Wat wel duidelijk is, is dat we zowel individueel als collectief gedwongen worden om los te laten. Loslaten van elke vorm van zekerheid die we dachten vast te hebben.

In deze blog deel ik graag twee inzichten die jouw helpen om los te laten.

Ik ben, dus ik besta

We geloven nogal graag in wie we zijn. Dit “wie we zijn” is een verzameling van beelden over onszelf en over de wereld die we doorheen ons leven over onszelf gecreëerd hebben. En toch komen mensen naar mij met volgende vragen hierover:

– Ze hebben alles en stellen zich de vraag wie ze nu in wezen zijn: wat maakt hen gelukkig, wat is hun bevlieging, wat willen ze met het leven?

– Ze zien zichzelf dingen doen die niet passen bij wie ze in wezen zijn. Ze willen dit graag veranderen, maar weten niet hoe. Ze zijn op zoek naar hoe ze zichzelf kunnen leven.

Wat me bij beide vragen opvalt, is dat deze mensen zichzelf niet langer herkennen in hun “ik”, waarvan ze dachten dat dat nu nét hun uniek-zijn was. Op één of andere manier lijkt dit beeld uiteen gevallen te zijn. En als het beeld over jezelf in elkaar stuikt … dan laat je je “ik” los … en blijkt dat dit heel vergankelijk is … en dat je nooit iets hebt vastgehad.

“Ik” bestaat niet

Ergens diep in ons, weten we dat “ik” dus niet eeuwig is. “Ik” is een mooie verbeelding van onszelf en van de wereld dat ons een idee van identiteit en stabiliteit geeft. Maar: deze verbeelding geeft ons dan ook de ongevoeligheid voor alles dat aan het veranderen is omdat we met deze verbeelding ons vastklampen aan onze identiteit en stabiliteit. Maar: alles verandert voortdurend. Het is zo weer voorbij. Ook “nu” is zo voorbij. Het vasthouden aan “nu”, is het vasthouden aan een illusie. Elke crisis, zowel een individuele als een collectieve, leert ons om de illusie van een “ik” los te laten zodat we het echte leven kunnen beleven. Het echte leven dat zich toont in verbinding, in nabij zijn in het lijden, in zorgen voor elkaar, in rust, in liefde. En dit alles met, voor en door mensen.

“Nu” is niet eeuwig

Eén van de andere grote illusies die we als mensen hebben, is dat de tijd eeuwig is. De tijd is niet eeuwig. De tijd is vergankelijk. “Nu” is dus ook niet eeuwig. Het is vergankelijk zoals alles wat we wel en niet kunnen waarnemen. Er bestaat niet een “nu” die onvergankelijk is. De nu van nu en de nu van later zijn niet identiek. Het gaat niet om een “nu” die als een “ik” kan functioneren. Er bestaat niet iets dat voorgoed identiek is met zichzelf en voor altijd hetzelfde blijft. Elk nieuw moment is telkens weer nu en is telkens weer meteen vergankelijk.

Loslaten: niets is vast te grijpen of vast te houden

Ik moet loslaten dat ik voor eeuwig jong blijf. Mijn lichaam geeft bij fysieke inspanningen veel sneller aan dat er een grens bereikt is en dat het tijd is om rust te nemen.

Het bedrijf waar ik voor werk, maakt andere keuzes waardoor ik de samenwerking stop zet en uitkijk naar andere mogelijkheden.

Ik wil heel graag veel klanten hebben en werk aan mijn marketing. Er komen meer klanten, en ik moet los laten dat ik zelf alles kan bepalen.

Er is een wereldwijde gezondheidscrisis en we worden massaal gedwongen om zowel individueel als collectief los te laten. Want: we hebben nooit iets vast gehad.

Loslaten: het is een levensproces om telkens weer te zien dat niets vast te grijpen of vast te houden is. Ik zie hoe langer hoe meer dat we eigenlijk nooit iets vast gehad hebben.

Hoe ga jij om met loslaten?

Meer inzichten om los te laten? Je leest ze in volgende blogs:

Hoe doe je dat, leren loslaten?

Welke overtuigingen geven jouw stress?